De Spaanse ria's

De Spaanse Ria’s.

Baiona, 6 september 2009

Bedankt voor al jullie leuke reacties! We liggen nu voor anker in Baiona en hebben voor het eerst al een paar dagen beschikking over internet. Voor de volledigheid, als je een reactie plaatst op de website kunnen we niet terugmailen. Wil je een reactie, dan kan je dus ook mailen naar één van bovenstaande e-mail adressen.

Na een paar gezellige dagen in La Coruna was het weer eens tijd om verder te gaan. We wilden verder naar het zuiden, maar eerst moeten we daarvoor de Kaap de Finisterre passeren. Toen men nog dacht dat de aarde ‘plat’ was, werd deze toepasselijke naam (Finisterre = einde der aarde) bedacht. We vertrokken uit La Coruna met behoorlijke mist. Dus Henri achter de radar en Akke achter het roer. Toen eenmaal een groot telkens toeterend vrachtschip gepasseerd was, ontspanden we. Het was in ieder geval een goede oefening. Noordwest Spanje staat bekend om haar gematigde temperaturen, het heeft een echt zeeklimaat. Overdag komt de temperatuur meestal niet uit boven de 25 graden, ’s nachts kan het lekker koel zijn. Het zeewater is best wel koud, nog geen 20 graden. Maar dat betekent dus ook regelmatig mist. We slapen in ieder geval erg goed en best wel lang. We hebben de Hollandse tijdzone, het wordt ’s avonds om 21.30u donker, ’s ochtends om 7.30u wordt het pas licht. Om 8.30u worden we meestal wakker. De kinderen pas een uur later. De schooltijden hebben we dus maar aangepast. Meestal is er in de ochtend een zacht briesje uit het oosten, in de middag draait de wind naar het noordwesten en neemt deze toe tot gemiddeld 3 a 4 beaufort. Kortom zeer plezierig.

We ankeren op 17/8 samen met de Brandaan en de Valentijn bij het dorpje Laxe. We hebben benzine nodig voor de buitenboord motor. In dit geval 3 km lopen en weer terug, daarnaast nog wat boodschappen en de dag ochtend zit er weer op. Is eigenlijk ook wel mooi, ’s middags een boekje lezen en daarna borrelen. De volgende ochtend is het bewolkt, dus goed om de boot weer eens gedeeltelijk te poetsen. De 19e varen we naar Camarinas en ontmoeten daar de Barbarossa met Jan,Ellen, Koen (16) en Giel (14) voor het eerst. Wij wisten dat zij ook onderweg waren! De 20e verlaten we de Brandaan, Barbarossa en de Valentijn, we gaan naar de Ria de Arosa, waar we Arno en Tatjana weer terugzien. Er zijn diverse ria’s, ze zijn te vergelijken met de fjorden in Noorwegen. Ze zijn minder stijl, dus kan je goed ankeren en er zijn vele stranden. Het toerisme heeft zich de afgelopen jaren enorm ontwikkeld. In tegenstelling tot de Middellandse Zee kust heeft men hier in dit deel van Spanje gelukkig ook, op de echt grotere plaatsen na, oog voor de unieke natuur. We vertrekken om 10.00u, we hoeven geen rekening te houden met het tij zoals in Engeland. We beginnen op de motor, maar na een paar uur kunnen we lekker zeilen. En we komen dolfijnen tegen, een stuk of 20. Ze zwemmen vlak voor de boeg, gaan van de ene boeg naar de andere, ze zijn snel en enorm wendbaar. ’s Avonds om 20.00u zijn we in Porto Pedras Negras. De volgende dag zien we Arno en Tatjana. Bij hun huisje is een zwembad, tussen 14.00u en 17.00u is deze dicht, tja de badmeester wil blijkbaar ook zijn siësta.

We varen de Ria de Arosa in naar Caraminal. Het is een feestdag, dus ’s avonds naar de kermis. We liggen voor anker en ontmoeten John en Ann met hun Moonlight uit Engeland. John is 25 jaar geleden al een keer naar de Caraïben gevaren. We borrelen uiteraard weer. We bezoeken de moderne marina in Sanxenxo. We hebben 4 zakken was naar de wasserette boven in het dorp gebracht. Handig zo’n opvouwbaar steekwagentje, al kan Henri nog niet aan de tuttigheid ervan wennen. Dus Akke de steekwagen en Henri de fiets (voor de boodschappen)! De volgende dag halen we de was weer helemaal schoon op. In de namiddag verlaten we de luxe maar iets wat (te) dure marina en gaan we om de hoek pal voor het strand voor anker liggen. We zijn best wel een bezienswaardigheid. Regelmatig varen er Spanjaarden met hun waterfiets en soms bootje langs, ze zijn oprecht nieuwsgierig en zeer vriendelijk. ’s Avonds krijgen we een bezoek van de Spaanse douane, we worden in het Nederlands aangesproken, best wel grappig. De betreffende ambtenaar heeft vroeger ruim 15 jaar op Nederlandse Shell tankers gewerkt. Vandaar zijn goede Nederlands.

We varen vervolgens door naar het natuurgebied Isla Cies. Te vergelijken met Vlieland, maar dan met echte bergen. Volgens Lotte en Silke lijkt de vorm van de eilanden op Nieuw Zeeland. We maken een wandeling door het bos naar een fraai uitkijkpunt. Een paar dagen later bezoeken we aan de andere kant van het eiland de Vuurtoren. Het uitzicht is adembenemend. We ontmoeten de Kaja uit Noorwegen met Eric en Cecilie. Ook zien we de de Windflower weer terug met Vincent en Caroline + kids. Voor Lotte is het best nog wel moeilijk zonder haar goede vriendinnen. Als ze met Clair van de Windflower kan spelen, gaat het een stuk beter. Na Isla Cies gaan we naar Vigo, we hebben een week achter elkaar geankerd en leveren onze 6 zakken huisvuil netjes af in Vigo. Isla Cies heeft als natuurgebied niet de faciliteiten om huisvuil achter te laten.

In Vigo ontmoeten we Louis en Karin, ze hebben hun 17-jarige poes Miepie aan boord, dus helemaal goed voor Lotte en Silke. Zij zijn al ruim een jaar onderweg. Ze hebben overwinterd in La Rochelle en hebben daarna de hele Spaanse noordkust bevaren. Ze varen samen met Andy en Caroline uit Engeland en Branden (zijn vrouw is ‘kramen’bij dochter ) uit Schotland. Een Schot, een Engelsman en een Hollander! Blijkbaar een goede combinatie, want ze kunnen het echt heel goed met elkaar vinden. We brengen onze was weer naar de “Lavenderia”en doen boodschappen bij de plaatselijke supermarkt. Met de taxi terug, kost hier slechts 3 EURO. De volgende dag aan het eind van de middag verlaten we Vigo. Als catamaran moesten we hier dubbel tarief betalen, daarnaast stonk het behoorlijk. Vigo is de grootste stad van Galicia, ook valt het ons op dat dit deel van Spanje (inmiddels) zeer welvarend is. Twaalf jaar geleden had een enkele Spanjaard een (motor)boot. Nu zijn er talloze jachthavens en worden er diverse regatta’s gehouden.
We varen in twee uur naar Baiona. Hier bracht de Pinta, één van de schepen van Columbus, in 1493 het nieuws over de ontdekking van de Nieuwe Wereld. We bezoeken een replica van de Pinta en het fraaie fort.

De komende dagen zullen we de prachtige Spaanse ria’s verlaten en richting Portugal zeilen.



+++++++++++++++++++++++++++++++++
DAGBOEK LOTTE
Dinsdag 1-9-2009 De vuurtoren van Isla Cies
Ik werd om 9uur wakker. Na het eten zijn Silke en ik school voor gaan werken. Om 12 uur ben ik naar Clair gegaan en heb ik met haar het basisschoolspel gespeeld! We gingen heel lang door. Clair heeft mij een programmaatje op de computer laten zien waarmee je Engels kunt leren. Het gaat over dieren. Wij hebben het nu ook op onze computer geïnstalleerd.
Claire en ik zijn, samen met haar gezin, gaan wandelen. Alleen Anne niet, zij bleef met Silke spelen. We liepen naar een oude vuurtoren uit 1953. Hij stond op een hele hoge berg waardoor we goed moesten klimmen. Louise, 3 jaar, liep bijna de hele weg. Een enkele keer zat ze op de schouders van haar vader! Toen we terug liepen hebben Claire en ik Ankie steeds geplaagd. Daarom zei ze dat wij maar op het strand moesten blijven als zij met de dinghy naar de boot gingen. Eén keer liep Ankie verkeerd, iedereen volgde haar en daarom moesten we allemaal een stukje terug lopen naar de goede weg! Toen we op het strand kwamen waren papa, mama, Silke en Anne er ook! Een gelukkie voor ons, nu hoefden wij, zo wie zo, niet op het strand te blijven. Jammer voor Ankie!
Ik ben nog even gaan zwemmen vanaf de WindFlower samen met Claire en Silke. Later zijn Silke en ik teruggezwommen naar de Waterman die 500m verderop voor anker lag.
++++++++++++++++++++++++++++++++++