Ierland - Engeland

Ierland - Engeland, 4 juli 2010

We zijn een jaar onderweg!

Ierland is een heel erg mooi land met hele vriendelijke mensen. Het plaatsje Baltimore waar we ankeren is daar een mooi voorbeeld van. Kleurrijke huizen en gezellige winkels met natuurlijk ook de Ierse pub.

Op de avond van onze aankomst komt Karin en Anne (11) Joshua (9) en Michel (9) langs, zij zijn drie jaar geleden geëmigreerd naar Ierland, vader George zit momenteel in Ghana en is er helaas niet bij. Akke en Lotte gaan ’s avonds met hun mee, we kunnen hun auto lenen en bij hun onze (enorme) was doen.

De volgende dag is het mooi weer, dus tijd om maar eens weer te gaan zwemmen. Maar wat is dit water koud! Dat noemen ze de ‘warme golfstroom’, diegene die dat verzonnen heeft, heeft waarschijnlijk nooit gezwommen is dit water.

’s Avonds komt iedereen aan boord en slapen we met z’n achten aan boord. Een dag later varen Karin en de kinderen mee naar Union Hall, een plaatsje 15 mijl verderop langs de fraaie en grillige kust van zuidwest Ierland. We zorgen dat één auto daar staat. Als we de haven uitgevaren zijn, komen we erachter dat we de autosleutel van de auto die in Union Hall staat in de andere auto hebben laten zitten, die dus in Baltimore staat. Wij keren om, varen de baai binnen en blijven daar heen en weer varen, terwijl Akke snel, met de bijboot, de sleutels ophaalt. Vervolgens varen we voor de tweede keer de haven uit, langs het prachtige kunstwerk, een (volgens ons) Keltische obelisk die fraai zichtbaar is zowel van land als van zeezijde. We hebben een flinke wind als we naar Union Hall varen, in Union Hall pikken we een (gratis) mooring (=boei) op, en kunnen daar de boot gerust (de volgende dag) achterlaten.

Op de dag dat Nederland tegen Slowakije speelt gaan wij twee dagen toeren. Lotte en Silke gaan logeren bij Anne, Joshua en Michel. In Skibereen bezoeken we het leuke stadje en kijken naar de wedstrijd tegen Slowakije. Vervolgens rijden we over een fraaie pas in de bergen naar Kenmare, ook een heel leuk stadje met leuke straatjes. We zoeken een Bed & Breakfast uit, daarna eten we in een leuke pub, om 21.00u is er typisch Ierse live muziek, ontzettend leuk om dit mee te maken. Van een Amerikaan krijgt Akke de CD cadeau. Hij is samen met zijn echtgenote met een gezelschap een week (!) op vakantie in Ierland; ze hiken, fietsen en kanoen. Ze vinden het prachtig dat wij een jaar weg zijn en nog wel zeilend (zijn stille wens). In het hotel ontmoeten we nog Australiërs, zij hebben drie weken vakantie en bezoeken uitsluitend Ierland. Het is leuk om hun beweegredenen te horen waarom zij voor Ierland als vakantieland hebben gekozen.
De volgende dag rijden wij door naar het Killarney National Park Met drie prachtige meren, een waterval, een ruïne en een fraai landgoed Muckross House werd dit in 1932 het eerste Nationale Park van Ierland. Het landgoed van de familie Herbert werd in 1843 gebouwd, in 1861 bezocht Koningin Victoria en P:rins Albert het landgoed, in 1899 verkocht de familie Herbert door geldproblemen het landgoed. Een paar jaar later kocht de rijke familie Vincent het landgoed voor hun dochter Maud die ging trouwen. Na het overlijden van Maud, heeft haar echtgenoot het landgoed in 1932 geschonken aan de “Ieren”. Het landgoed heeft 100 kamers en had tot de restauratie in 1965 geen elektriciteit. Ook de verwarming was een probleem, zodat het er in de winter altijd koud en vochtig was. Ook was Ierland eens bijna geheel bebost, het bos is er zeker nog wel maar er is eens wel erg veel gerooid.



De volgende twee dagen werkt Karin. Akke bezoekt met de kinderen nog Cork, het uitstapje werd wel iets duurder dan gepland, doordat bij terugkomst de parkeergarage gesloten was. Uiteraard bellen en een uur later werden ze ‘bevrijd’. De volgende dag gaan de jongens met Henri naar de Waterman. Akke gaat met de meiden en vriendinnetje Veronica naar Scibbereen shoppen. Lotte heeft, in de uitverkoop, leuke kleren kunnen kopen. Dat was hard nodig, want ze is flink uit haar kleren gegroeid!


Eenmaal thuis breng ik Micheal nog naar soccer, het is voetbal maar je mag ook de bal pakken met je handen. Aangezien er nauwelijks regels zijn, is het een erg levendig spel met veel doelpunten.
Na het diner nemen we die avond, 1 juli, nemen wij afscheid van Karin en de kinderen, het was erg leuk om hun prachtige huis te zien. Maar vooral om samen te zijn. Ierland is volgens Karin in positieve zin vergelijkbaar met Nederland van 30 jaar geleden. Het is kindvriendelijk, geen geweld, geen molest, geen diefstal (deuren staan altijd open) en geen discriminatie, kortom, een ideaal land. Het kan er wel iets vaker regenen, gelukkig was het voor ons de afgelopen week ook naar Ierse begrippen erg warm en droog.

Dan op vrijdag 2 juli vertrekken we om 6.00u uit het schilderachtige Union Hall voor onze tocht van 250 mijl naar Dartmouth in Engeland. Het is bitter koud en we hebben buiten een muts aan. De vooruitzichten zijn 20 knopen wind (windkracht 5), later afnemend. Met een dubbel rif vertrekken we, het is een hobbelig zeetje.Als ik in de kuip ben, slaat een golf tegen de romp van de boot, krult mooi om en stort zich in onze kuip. Ik heb mijn zeilpak en zwemvest aan, maar deze ongewenste douche vind via mouwen en capuchon zijn weg naar binnen. Het water is IJSKOUD!!! Maar 12 uur later hebben we 100 mijl afgelegd, een gemiddelde van ruim 8 knoop. In de loop van de avond neemt de wind af, we halen het rif er uit en rond middernacht passeren we de shippinglanes bij Lands End. Het is behoorlijk druk, gelukkig wijken twee schepen uit als we de shippinglane oversteken, voor het derde schip wijken wij vervolgens uit. De volgende ochtend krijgen we een SMS-je van Rudolph, Nederland heeft met 2-1 van Brazilië gewonnen. We hadden deze wedstrijd graag willen zien, maar varen gaat voor. We besluiten wél de halve finale te gaan kijken verderop in de week.

’s Avonds laat komen we aan in Dartmouth, waar we de familie Nijenhuis gaan opzoeken. In 1997 hebben we tijdens ons vorige rondje Atlantic hun ook bezocht, Dartmouth is een typisch Engels plaatsje in het prachtige graafschap Devon in het zuidwesten van Engeland. De groene oevers steken fraai omhoog, de huisjes zijn kleurrijk en veelal fraai gerestaureerd en het is er gezellig druk!