Portugal

Portugal.
Alvor, 28 september 2009

Op 8/9 varen we van Baiona aan de Spaans Portugese grens naar Povoa de Varim, vlak bij Porto. Zoals gebruikelijk is er langs de kust weinig wind. Gelukkig kunnen we toch een groot gedeelte zeilen. Povoa de Varzim is geen bijzondere stad. Alleen de jachthaven is uitstekend, de liggelden zijn uiterst schappelijk, zelfs voor onze catamaran. We blijven er 10 nachten liggen. Het dagritme is als volgt, opstaan om 8.00u en ontbijt. Akke begeleidt de school voor de kinderen. Henri doet boodschappen en klusjes zoals boot poetsen, daarna lunch met een aangekleed broodje. De middag is altijd anders, kinderen spelen dan vaak met andere kinderen, soms gaan we naar het strand, ook lezen we veel. Om 18.00u borrelen veelal met andere zeilers, het avondeten is meestal om 20.00u en naar bed.


++++++++++++++++++++++++++++++++++++
DAGBOEK LOTTE
Zondag, 6-9-2009 Waterfiets
Ik werd weer rond 9 uur wakker. Na het eten zijn Silke en ik met Rixt gaan MSNen. Om half 12 ben ik overgestapt naar Merel en om 2 uur wilde mama dat ik ging afsluiten.
Na de lunch zijn we achter onze boot naar het strand gevaren en hebben Silke en ik op een waterfiets gefietst. Eerst naar de Waterman, toen weer terug naar mama op het strand en vervolgens weer naar de Waterman. Van daaruit naar de Kaja gegaan en hebben hun uitgenodigd voor de borrel in de namiddag! Terug op het strand was de tijd om! Met de dinghy het water in, erin springen, ik deed de motor naar beneden en starten maar! Terug op de Waterman zijn papa en Silke gaan zwemmen. We hadden nog een spelletje gedaan. Al snel kwamen Erik en Cecilie van de Kaja borrelen en met hun Engels te spreken kan ik nu ontzettend goed Engels spreken. Het was al 21.30 uur. Zij zijn bij ons komen eten en omdat ze problemen met hun gasfles hadden. We hebben even cat a rat gespeeld; 2 potjes en zijn gaan eten. We aten soep, pizza en salade en toen we het op hadden zijn Erik en Cecilie naar hun boot gegaan.
Ik zou ook nog met Merel MSNen maar ik was het vergeten. Toen mama mij eraan herinnerde was het een half uur later dan ik met Merel had afgesproken. Dat was wel jammer!!!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++

We bezoeken met de metro Porto, we hebben een hotel geboekt op internet, de kinderen waren teleurgesteld dat er geen zwembad bij was. Tja, het is maar net wat je gewend bent. Zo’n stad is altijd even zoeken in het begin. Met wat rugzakken lopen we naar het hotel. Tijdens het wandelen nemen we foto’s. Na vier foto’s was de accu van het toestel leeg. Onze oplader lag nog op de boot. Naast het hotel was een Media Markt, daar een oplader gekocht. Doet dat ding het niet! Weer terugbrengen, geld terug, dus nauwelijks foto’s van Porto. Porto is een schitterende stad, het ligt aan de 500 km lange rivier de Douro. De stad heeft o.i. nog meer sfeer dan Lissabon, dat komt door die rivier. Kenmerkend is de Ponte Luis , een brug die volgens dezelfde techniek gebouwd is als de Eiffeltoren. De gelijkenis is frappant. We nemen een kaart voor een Yellow Bus, een dubbeldekker zonder dak, heerlijk! Eind van de dag zijn de kinderen helemaal op, vooral Silke kan niet meer. De volgende dag bezoeken we de wijk Ribeira aan de rivier. Je kan met eigen boot de rivier opvaren, maar het aanleggen is niet eenvoudig. Wij worden geconfronteerd met de Red Bull Challenge. De rivier is afgezet en helikopters zijn aan het oefenen. Twee dagen later zullen er vliegtuigen over de rivier vliegen, onder de bruggen door en tussen de boeien door. Later horen we dat het zo snel ging, er was maar 5 tellen een vliegtuigje te zien en dan was ie alweer verdwenen. Silke wil als liefst elke hond aaien, dus als er een gevaarlijk uitziende herdershond van een politieagent aanwezig is, moet ik even mee vragen. Gelukkig verstaan ze hun vak en in het Frans geeft hij zijn toestemming, zijn hond houdt hij wel strak aan de riem. Aan het eind van de middag komen we in de metro `de Bloempjes tegen’; Vincent, Caroline met Claire, Anne en Louise zijn 3 dagen in Porto geweest, hun boot de Windflower ligt ook in Povoa de Varzim.

De volgende dag is er mist. De misthoorn gaat de hele dag en nacht door, een soort luchtalarm geluid. Er komen nog twee boten binnen, o.a. een Fransman, die vijf dagen daarvoor uit Brest is vertrokken. Ze wilden een beetje opschieten. Rare jongens die Fransen, maar ze kunnen wel zeilen en zijn absoluut niet bang. Ook vertrekt er in de mist een boot. Dan ben je natuurlijk wel een beetje gestoord vinden wij. In de mist varen is absoluut niet leuk.

Een paar dagen later huren we een auto en rijden 250 km naar de Valo de Duro. Deze vallei is schitterend, na 6 uur rijden zijn we er, wat een bochten heeft die weg langs de rivier. We worden beloond met een schitterend hotel: www.quintadabarroca.com.pt. We ontmoeten daar Karl en Sirka en de tweeling Lisa en Lara (9). Dus dat is weer helemaal top voor Lotte en Silke. Ze wonen op Malta, hij is Maltezer, zij Duitse, de communicatie met Lotte en Silke verloopt dus in drie talen. Leuk om te horen hoe zij hun schroom overwinnen om een andere taal te praten. We dineren samen en nemen uiteraard twee flesjes wijn uit de wijngaard erbij.

Op de terugweg bezoeken we Guimaraes, de eerste hoofdstad van Portugal. In de 10e eeuw was er al een klooster, we bezoeken het Paco dos Duques de Braganca, dit paleis annex museum is gebouwd in de 15e eeuw. Vervolgens het grotendeels gerestaureerde historische centrum bezocht waarbij in de avond de huizen verlicht worden met kerstversiering, erg sfeervol.

Op 16 september om 16.00u verlaten we de haven voor een tocht van 170 mijl naar Cascais, vlak bij Lissabon. We hebben voldoende wind om te zeilen en het lijkt dus een perfecte oversteek te worden. Na vijf uur varen roep ik plotseling, CHIPS, onze fietsen staan nog in Povoa de Varzim. We besluiten terug te varen naar Porto. Daar ankeren we in de industriehaven Leixous. De volgende ochtend met de taxi naar Povoa de Varzim, om 11.00u zijn we terug en steken van wal. Het is nu nog maar 160 mijl en de volgende dag om 17.00u lopen we alsnog de haven van Cascais binnen. Daar ontmoeten we Karl en Sirka weer met de tweeling. Tegelijkertijd ontmoeten wij Anita Kok en haar man Jan en kinderen Sanne (10), Gijs (8) en Jens (5). Anita en ik zijn 10 jaar geleden het kantoor van Van Lanschot in Almere gestart, momenteel wonen zij in Cascais en dat lijkt ons helemaal niet verkeerd.

We bezoeken Lissabon door er naar toe te varen. We passeren de beroemde Torre de Belem, die stond vroeger midden in de Taag, maar door de aardbeving van 1755 staat deze nu aan de over. We leggen aan vlak na de ‘Ponte de 25 abril’ brug. De naam van deze brug komt van de datum van de (geweldloze) Anjerrevolutie in 1974. Vanaf de jachthaven nemen we de tram naar het centrum, we hoeven die dag niet te betalen voor het openbaar vervoer omdat er iets te vieren valt. Het was daardoor natuurlijk wel druk. We stappen uit bij de Praca de Commerco, het begin van De Baixa, een kantoor- en winkelgebied. We stappen over op een busje, dat ons naar het Castelo de Sao Jorge in de wijk Alfama brengt. Deze wijk is niet getroffen door de aardbeving van 1755. Het kasteel werd in de 5e eeuw gebouwd op een strategische heuvel, de oorsprong dus van Lissabon. Het uitzicht is fenomenaal. Met een geel 50-jarige trammetje toeren we vervolgens door de stad. We bezoeken de Joodse wijk Belem, waar ook langs het water het monument van Hendrik de Zeevaarder (1394-1460) staat. Hij stond aan de wieg van de vele ontdekkingsreizen, Portugal was in die tijd de grootste zeevarende natie. Na Madeira (1419), de Azoren (1427) werd Afrika verkend en werd via Kaap de Goede Hoop de route naar Indië ontdekt. Ook Brazilië is door de Portugezen gekolonialiseerd.

Vervolgens varen we in twee etappes door naar Zuid Portugal, we ronden in de fraaie avondzon Kaap Sao Vicente . ’s Avonds om 23.00u leggen we aan in de lagune Alvor; hier hadden we twaalf jaar geleden tijdens onze eerste reis met onze Etap zulke goede herinneringen aan. Door diverse bouwprojecten is het iets minder idyllisch geworden, het is ook veel drukker. We ontmoeten o.a. Martin en Truus (40-ers) met hun Drifter. Ze zijn voorgoed uit Nederland vertrokken (niet wat jong?) en willen een paar jaar in Portugal blijven. We geven ze geen ongelijk, Portugal is één van de vriendelijkste landen voor zeilers.

+++++++++++++++++++++++++++++++++
DAGBOEK LOTTE
Dinsdag; 29-9-2009 Merel jarig, hoera!!!!!!!!!!!!!!!!
Om 9.45 uur werd ik wakker. Na het ontbijt zijn we gaan varen naar Portimao. Dat was vlak bij. De Tangaroa, Brandaan, en de Barbarossa lagen daar ook voor anker. Eerst zijn we gaan diesel en water tanken voordat we naast de Tangaroa zijn gaan liggen. Bij hun aan boord zijn we plannen gaan maken over Marroka. Zij willen er, op dezelfde tijd als wij, ook naar toe. We besluiten morgen te gaan varen dus nu nog even lekker spelen met de anderen.
Papa en mama hebben de boot voor anker gelegd en papa heeft ons van de Tangaroa opgehaald. We zijn meteen doorgegaan om Eline en Marinthe op te halen. Zij zijn met ons meegegaan en toen zijn we met z’n vieren naar het strand gevaren. Eenmaal op het strand hebben we voornamelijk gezwommen en we hebben een picknick gehouden. Terug op de Waterman kozen Eline en Marinthe om op hun eigen boot een film te gaan kijken.
Ik heb even met Merel gebeld om haar te feliciteren mer haar verjaardag. Jammer genoeg mocht het niet zo lang, maar ik kan het me ook wel voorstellen want het is heel duur.
We werden door de Nebulae uitgenodigd om te komen borrelen. Toen we daar aankwamen waren bijna alle kinderen op de Brandaan een film kijken. Silke wilde dat ook heel graag ondanks dat ze wist dat ze er misschien over zou gaan dromen, Harry Potter is namelijk voor 12 jaar en ouder, dus spannend. Ik wilde niet kijken dus ik bleef op de Nebulae. Met Ivo, hun zoon, ben ik gaan varen met de Waterlady. We voeren rondjes en ik heb de Waterman aan Ivo laten zien! Daarna hebben we, bij hun aan boord, de Kameleon 1 bekeken. Toen Harry Potter af was gelopen was de kameleon nog niet af galopen, iedereen die Harry Potter keek ging ook kameleon af kijken maar Silke zij schuif op dikzak maar ik was de film aan het kijken dus ze stoorden me.
++++++++++++++++++++++++++++++++++
Vervolgens zijn we druk bezig om de boot weer op orde te krijgen voor onze volgende etappe, een oversteek van 220 mijl oftewel 2 daagjes varen naar Casablanca in Marokko.