The Caribbean

St. Georges, Grenada, 19 februari 2010

The Caribbean.

Op 7 januari komen we vanuit Suriname midden in de nacht aan in Charlotteville op Tobago. De ochtend ervoor zagen we schade aan het roer, waardoor we besloten hebben het grootzeil geheel te strijken om de snelheid uit onze boot te halen, hierdoor zouden we het beschadigde roer minder belasten. ’s Nachts een haven binnenlopen is knap lastig, het is moeilijk om dieptes te zien. Iets wat 1 km ver weg ligt, lijkt wel op 100m te liggen. Met radar en GPS lukt het ons en zijn we blij na een vermoeiende tocht veilig voor anker teliggen. De Fides met Ton & Akke en de Rebel met Kees & Trees lopen rond een uur of 8.00 de haven binnen.

Onze eerste klus is inklaren bij ‘customs’ en ‘immigration’. De mijnheer van immigration is ziek, of we twee dagen later maar terug willen komen! De man van customs kan en mag zijn werk natuurlijk niet doen. Hij wil ook onze paspoorten houden, waar wij absoluut niets voor voelen. Na een heftige woordenwisseling krijgen wij eindelijk onze paspoorten terug.

Charlotteville is een slaperig Caribisch stadje. We liggen in een prachtige baai met heerlijk helder water. Een groot verschil met de modderige rivier in Suriname.Er is een stenen pier om onze dinghy aan te meren, er zijn een tweetal mini-supermarkten. Ook is er een soort rijdende groenteboer, vers brood koop je bij een van de restaurantjes, kortom lekker primitief. We lunchen in een leuk restaurantje met de Rebel en Fides, ’s avonds liggen we vroeg in bed om een beetje bij te slapen.

De volgende dag ontdekken we de schade aan de boeg. De huid is opengebarsten en het schuimrubber daarachter is zichtbaar. Er zit een ‘crashbox’ van 50cm juist om aanvaringen op te kunnen vangen, daarachter zit een waterdicht schot. Als Kees en Trees naar Trinidad gaan, om hun vriendin Liesbeth op te halen, ga ik met ze mee. In Trinidad zijn goede werven en we bezoeken er twee. Halverwege krijg ik een SMS-je van Akke, er is een Duits jacht gekaapt en beroofd, het jacht was 30 mijl ten noorden van Trinidad, onderweg naar Grenada. De kapers varen met supersnelle motorboten en komen uit Venezuela, daar is het sinds Chavez absolute anarchie, in ieder geval wordt er niets gedaan aan de veiligheid van jachten, ook Trinidad & Tobago doet weinig. Inmiddels heeft ook Trinidad de reputatie van een land dat je maar beter kunt mijden. Nederlandse boten die later vanuit Trinidad naar Grenada varen, varen samen en ’s nachts zonder navigatielichten! Wij besluiten om Trinidad over te slaan en naar Grenada te gaan voor reparatie.

Eerst hebben we op vrijdag 15 januari nog een rondrit op het eiland, samen met de Fides en de Rebel. Ook Liesbeth is natuurlijk van de partij. ’s Ochtends om 9.00u willen we eerst uitklaren, de betreffende ambtenaar van ‘immigration’ is er echter nog niet. De man van customs vraagt ons wanneer we willen vertrekken, als we aangeven de volgende ochtend te willen vertrekken, geeft hij aan dat we ‘overcharge’ moeten betalen. Akke van de Fides krijgt hierna slaande ruzie. Uiteindelijk besluiten we om 15.30u terug te komen, we geven die middag aan dat we gelijk zullen vertrekken zodra we op de boot zijn. Uiteraard vertrekken we pas de volgende ochtend.
De rondrit komt hierdoor een beetje in het gedrang, maar het is een prachtig en groen eiland. Voor Lotte vinden we een prachtige gekleurde jurk. We sluiten af met een lekkere lunch met schitterend uitzicht over zee. We zijn op tijd terug voor het uitklaren.

De volgende ochtend vertrekken we richting het zuiden van Tobago, we willen daar nog een baai met een mooi rif bezoeken, de Valentijn ligt er ook. Vlak na vertrek zien we het roer gevaarlijk wrikken, we besluiten om te draaien, ook de Rebel draait om. De Rebel houdt ons gezelschap, voor als er iets mocht gebeuren, wel een prettig gevoel. De Fides verdwijnt al snel uit zicht, zij gaan richting Trinidad en komen daar later gelukkig veilig aan. We versterken het roer en die avond vertrekken we opnieuw, maar dan direct richting Grenada, een korte afstand van 80 mijl. Bij aankomst op zondagochtend zien we ruim 100 jachten voor anker liggen in de baai, welkom in de Carieb! ’s Avonds borrelen we op het strand, uiteraard zwemmen we ook weer in het heerlijke water. Op maandag gaan we naar ‘customs’, ze zijn een stuk vriendelijker en we doen net of we die ochtend zijn aangekomen, anders moeten we weer ‘overcharge’ betalen. We hebben reuze plezier met de beambten en het lukt zelfs om Kees van de Rebel op de foto te krijgen met hun.

Een paar dagen later komt ook de Valentijn aan. De kinderen zitten gelijk aan het lego, de hele tafel wordt er door in beslag genomen. Gezamenlijk met de Rebel en de Valentijn hebben we met een rondrit over het eiland. Onze chauffeur is Jimmy en hij kan lekker kletsen. In 1984 hebben de Amerikanen het eiland bevrijd van de communistische dictator Maurice Bishop; eindelijk hebben de Amerikanen een keer iets goeds gedaan in hun buitenlandse politiek. In 2004 heeft ‘hurricane’ Ivan is 80% van alle daken van de huizen gewaaid, vele huizen zijn compleet vernield en de schade in nog goed zichtbaar. We bezoeken de fraaie Concord watervallen en Esmont Estate waar nog op ambachtelijke wijze chocolade wordt gemaakt. Bij Carib’s Leap in het plaatsje Sauteurs zijn de oorspronkelijke inwoners bij een opstand door de Fransen 400 jaar geleden letterlijk de oceaan in gejaagd, best wel luguber als je over de klif in de diepte de golven ziet stukslaan op de rotsen. In het noorden duiken we de oceaan in. Daarna rijden we via een vulkaanmeer Lake Antoine naar het hoogste punt van het eiland op 1.910 voet (ca 600m). Jimmy rijdt al 25 jaar met zijn taxi over het eiland en kent iedereen en alles. Hij heeft veel ‘stomme dingen’ gedaan in het verleden, bekent hij openhartig. Hij is 5 keer getrouwd geweest en heeft 5 kinderen, uit elk huwelijk één kind. Wat is daar nou stom aan? Hij woont nu weer gelukkig samen, zijn kinderen ziet hij weinig, ze studeren of werken veelal in het buitenland.

We bezoeken een polikliniek voor Silke. Ze heeft nog steeds last van de muggenbeten uit Suriname. We moeten 2 uur wachten voor we aan de beurt zijn. De betreffende arts adviseert vaseline er op te smeren maar verder niets te doen. Ze blijft er last van hebben, een paar dagen later gaan we terug en wordt alsnog de wonden opengesneden, twee de dode larven komen er direct l uit, de anderen volgen snel daarna.

We zijn uitgenodigd door David (Amerikaan) en Juli (Engelse) van de Searcher, hij heeft een uitnodiging van de Grenada Yachtclub en vraagt of wij mee wilen Ze hebben twee kinderen Renaissance (12) en Johannes (10). Silke mag eigenlijk nog niet zwemmen, maar het is onmogelijk om haar uit het water te houden. Er is een lekker zwembad, ze zwemt ook veel in zee, dat ontsmet beter.

Op 7 februari is het Onafhankelijkheidsdag, we vieren dat met Bas, Reina en Kim (4) van de Kim. Er zijn wedstrijden in klassieke boten er is een groot feest op het strand met leuke tentjes.

Ook haalt Silke haar Padi Seal duikdiploma. Ze heeft privé les van de Duitser Karsten, ze krijgt een echt duikpak aan en sjokt met een zware fles op haar rug naar het zwembad. Ze blijft ruim 1,5 uur in het water, Karsten heeft veel ervaring met kinderen en doet het erg goed. Wel geeft hij aan dat ze erg speels in en slecht luistert, zelfs onderwater. Wij mogen er bij zijn, ook vanwege het taalprobleem. Lotte heeft haar Padi Seal in Nederland gehaald, ze mag natuurlijk ook even duiken op het eind en Karsten constateert dat ze talent heeft en echt verder moet gaan.

Reparatie van de boeg en het zwaard verlopen vlot. Reparatie van het roer wordt uitbesteed en dat gaat in een Caribisch tempo, het duurt vier weken i.p.v. twee voordat deze gemaakt is. We zijn het stof op de werf op een gegeven moment behoorlijk zat, Lotte heeft heel veel last van de muggen . Zelf klussen we ook veel, we verhogen de waterlijn en zetten de boot opnieuw in de antifouling (=onderwaterverf). De hele boot gaat in de was, ook wordt een lijst met andere klusjes afgewerkt, waaronder het aanbrengen van markeringen om de 10m op de ankerlijn. Vandaag gaan we eindelijk het water in en dan willen we snel verder.