Tobago Keys
Door: Henri van Lierop
Blijf op de hoogte en volg Henri
31 Maart 2010 | St. Vincent, Kingstown
St Vincent en The Grenadines,
1 maart 2010
Dan is het tijd om verder te gaan en we nemen afscheid van Reina, Bas en Kim. We krijgen nog 4 pakken hagelslag mee, daar genieten we elke ochtend nog van. Ook krijgen we Hollandse oude kaas mee, die was na 2 weken helemaal op. Vooral een gebakken ei met gesmolten kaas is favoriet als lunch. We varen de volgende ochtend naar het 10 mijl verderop gelegen Union Island, onderdeel van Sint Vincent en the Grenadines. Er is een leuke maar wat krappe baai waar we een mooring voor oppikken, uiteraard betalen we daar teveel voor, maar het ligt wel lekker. We klaren in bij Customs en Immigaration, doen boodschappen en varen de volgende ochtend door naar Tobago Keys, waarschijnlijk het mooiste deel van de Caribbean. Misschien kan ik het woord ‘waarschijnlijk’ maar beter weglaten, de Keys zijn echt het mooist!
De Tobago Keys bestaan uit een tweetal hoge eilanden met daarom omheen in een hoefijzer vorm het ‘Horseshoe reef’. We gooien ons anker uit in glashelder lichtgroen water met een diepte van 4m. We duiken het water in om te checken of het anker goed ligt. We snorkelen en Silke ziet als eerste een schildpad, die zich waardig door het water begeeft, hij/zij zwemt eigenlijk best nog wel snel. De kinderen zien ook nog een rog. Om een uur of vier gaan we op bezoek bij de Sheverze, een Nederlandse boot met Hans, Janny en zoon Miquel. Ik word opeens niet goed en val flauw! Als ik (slechts) een paar seconden later weer bijkom en een glaasje water krijg legt Hans (de schipper) aan de kinderen uit wat flauwvallen is. Hans en Janny zijn beiden arts, dus was ik in goede handen. Lotte vraagt mij dit niet nog eens te doen. Overigens geeft flauwvallen een heel relaxt en prettig gevoel is mijn ervaring, je komt weer bij en hebt het gevoel dat je een paar uur geslapen hebt.
’s Avonds wordt het eigenlijk niet echt donker. De volle maan schijnt in het ondiepe water en weerkaatst een groen schitterend licht. Een dag later gaan we snorkelen en zien we een vijftal schildpadden. In de 16e eeuw lag de kust van Grenada vol met - wat op het eerste oog leek rotsen - duizenden en duizenden schildpadden. Al snel werd ontdekt dat schildpadden ideaal voedsel was op de zeilschepen van die tijd, als levende have werden ze vervoerd en geslacht zodra daar behoefte aan was. Vele schildpaddensoorten staan nu op de lijst van bedreigde diersoorten.
We varen verder naar Bequia, een afstand van slechts 15 mijl. We vertrekken vroeg en zijn om 11.00u al op het eiland. De volgende ochtend klaren we uit, want we willen in een keer naar St Lucia, een afstand van 60 mijl. We hebben een goede oosten wind, tot het eiland St Vincent varen we halve wind. Achter het eiland valt de wind weg en draait naar het westen, het eiland van 20 mijl lang met hoge bergen zorgt voor onderdruk. In de pilot staat dat als je de beschutting van het eiland verlaat, harde wind kan verwachten. Binnen een minuut is het zwakke windje omgeslagen in een venijnige oostenwind van 28 knoop (windkracht 7). We hebben een dubbel rif zitten en met 10 knoop snelheid gaat het niet alleen hard, maar ook best wel wild. Er is een korte golfslag waar de boeg van de Waterman in verdwijnt. We krijgen veel buiswater, de kinderen vinden het wel spannend en dat is het ook. Na een half uur neemt de wind wat af tot de normale windsterkte van 20 knoop. Om 18.00u laten we ons anker vallen naast de Valentijn (!) in Marigot Bay, St Lucia. De motor is nog niet uit of Silke springt met flippers en duikbril van de boeg het water in en zwemt naar de Valentijn. Het is leuk om hun weer te zien, de kinderen bekijken een video-tje en wij kunnen bijpraten onder het genot van een biertje en wijntje.
1 maart 2010
Dan is het tijd om verder te gaan en we nemen afscheid van Reina, Bas en Kim. We krijgen nog 4 pakken hagelslag mee, daar genieten we elke ochtend nog van. Ook krijgen we Hollandse oude kaas mee, die was na 2 weken helemaal op. Vooral een gebakken ei met gesmolten kaas is favoriet als lunch. We varen de volgende ochtend naar het 10 mijl verderop gelegen Union Island, onderdeel van Sint Vincent en the Grenadines. Er is een leuke maar wat krappe baai waar we een mooring voor oppikken, uiteraard betalen we daar teveel voor, maar het ligt wel lekker. We klaren in bij Customs en Immigaration, doen boodschappen en varen de volgende ochtend door naar Tobago Keys, waarschijnlijk het mooiste deel van de Caribbean. Misschien kan ik het woord ‘waarschijnlijk’ maar beter weglaten, de Keys zijn echt het mooist!
De Tobago Keys bestaan uit een tweetal hoge eilanden met daarom omheen in een hoefijzer vorm het ‘Horseshoe reef’. We gooien ons anker uit in glashelder lichtgroen water met een diepte van 4m. We duiken het water in om te checken of het anker goed ligt. We snorkelen en Silke ziet als eerste een schildpad, die zich waardig door het water begeeft, hij/zij zwemt eigenlijk best nog wel snel. De kinderen zien ook nog een rog. Om een uur of vier gaan we op bezoek bij de Sheverze, een Nederlandse boot met Hans, Janny en zoon Miquel. Ik word opeens niet goed en val flauw! Als ik (slechts) een paar seconden later weer bijkom en een glaasje water krijg legt Hans (de schipper) aan de kinderen uit wat flauwvallen is. Hans en Janny zijn beiden arts, dus was ik in goede handen. Lotte vraagt mij dit niet nog eens te doen. Overigens geeft flauwvallen een heel relaxt en prettig gevoel is mijn ervaring, je komt weer bij en hebt het gevoel dat je een paar uur geslapen hebt.
’s Avonds wordt het eigenlijk niet echt donker. De volle maan schijnt in het ondiepe water en weerkaatst een groen schitterend licht. Een dag later gaan we snorkelen en zien we een vijftal schildpadden. In de 16e eeuw lag de kust van Grenada vol met - wat op het eerste oog leek rotsen - duizenden en duizenden schildpadden. Al snel werd ontdekt dat schildpadden ideaal voedsel was op de zeilschepen van die tijd, als levende have werden ze vervoerd en geslacht zodra daar behoefte aan was. Vele schildpaddensoorten staan nu op de lijst van bedreigde diersoorten.
We varen verder naar Bequia, een afstand van slechts 15 mijl. We vertrekken vroeg en zijn om 11.00u al op het eiland. De volgende ochtend klaren we uit, want we willen in een keer naar St Lucia, een afstand van 60 mijl. We hebben een goede oosten wind, tot het eiland St Vincent varen we halve wind. Achter het eiland valt de wind weg en draait naar het westen, het eiland van 20 mijl lang met hoge bergen zorgt voor onderdruk. In de pilot staat dat als je de beschutting van het eiland verlaat, harde wind kan verwachten. Binnen een minuut is het zwakke windje omgeslagen in een venijnige oostenwind van 28 knoop (windkracht 7). We hebben een dubbel rif zitten en met 10 knoop snelheid gaat het niet alleen hard, maar ook best wel wild. Er is een korte golfslag waar de boeg van de Waterman in verdwijnt. We krijgen veel buiswater, de kinderen vinden het wel spannend en dat is het ook. Na een half uur neemt de wind wat af tot de normale windsterkte van 20 knoop. Om 18.00u laten we ons anker vallen naast de Valentijn (!) in Marigot Bay, St Lucia. De motor is nog niet uit of Silke springt met flippers en duikbril van de boeg het water in en zwemt naar de Valentijn. Het is leuk om hun weer te zien, de kinderen bekijken een video-tje en wij kunnen bijpraten onder het genot van een biertje en wijntje.
-
31 Maart 2010 - 07:23
Gerrit En Marian:
Fijn weer wat van jullie te lezen. Herinneringen komen boven van onze vorige reizen. Wel steeds schrikken met jullie. Steeds weer nieuwe gebeurtenissen. Het wordt bij terugkomst een spannend boek! Henri, maak je maar klaar voor een aantal workshops op de vertrekkersdag in november..! Hoe is het met Akke, is ze al weer terug?
Liefs aan de meiden,
Gerrit & Marian -
31 Maart 2010 - 08:21
Hedi:
Hoi globesailors,
Altijd leuk weer om jullie verslagen te lezen! Mooie foto's en altijd beleven jullie weer iets bijzonders. :-)
Hier gaat alles goed en bereiden ons voor op al de mooie lange weekenden die gaan komen. Vakanties weer geboekt voor de zomer, dus weer iets om naar uit te kijken.
Henri, nog bedankt voor je berichtje. We gaan ons beraden wat te doen.
Goede vaart en ik hoop dat Akke zich weer snel meldt bij jullie aan dek!
Groetjes Hedi -
31 Maart 2010 - 08:45
Rudolph:
Hi Henri & Crew!
Annarita heeft zojuist jullie vorige verhaal gelezen vol avonturen. Ik mail jullie met mijn linker hand gezien ik nog voor een paar weken met mijn rechter arm in de gips zit.Leuk dat jullie zo'n toffe tijd meemaken daar ginder.Ik kan me best voorstellen dat de kinderen die harde wind leuk vinden gezien ze niet altijd het gevaar in zien.Hier is het ijzig koud maar Annarita en ik gaan altijd wandelen door weer en wind.We zijn vaak op het cultureel pad in Brussel,naar jazz concerten,opera's,cafe teater dat heel tyisch is voor Brussel,museums, en af en toe een lekker Belgisch biertje.Lekker genieten van leven al zou ik ook heel graag bij jullie aan boord willen zijn.Ik wens jullie het allerbeste toe en nog veel zeil plezier!!
Ciao Rudolph -
31 Maart 2010 - 13:58
Robbert En Lydia:
wat gaat de tijd toch hard, alweer in de Carribean aangekomen!
Jullie hebben al heel wat beleefd.
Geniet lekker verder.\
Liefs van Christy en Nikita -
31 Maart 2010 - 16:21
Wilbert:
Mooie verhalen vanuit de andere kant vd oceaan. Geniet nog met volle teugen van de Carieb. Val maar niet meer flauw; ook al lijk je uitgeslapen. Heel veel plezier de laatste maanden!
Groetjes, Wilbert -
31 Maart 2010 - 16:46
Marjolein:
Wat leuk weer wat foto's te zien en verhalen te lezen. Maar wie schetst mijn verbazing toen ik de 2 foto's van de plechtigheid van Sidhart zag. Mijn ogen werden steeds groter. Deze baby is héél toevallig het zoontje van mijn collega, en had ik In december) een paar dagen tevoren nog bezocht en in mijn armen gehad voordat hij naar Suriname ging met zijn moeder. Wat ontzettend leuk vond ik dat zeg !!!! Wel een beetje suf dat ik het nu pas zie.
Ik kijk er naar uit jullie weer gezond en wel terug te zien. Waar is Acke nu eigenlijk heen gegaan en is ze alweer terug ??
Hartelijke groet van ons allen,
Marjolein, Yves, Aurelie en Florine -
01 April 2010 - 10:00
Hans En Vera:
Hey Henri, Ben jij nu zwanger? Akke kwam vorige keer zwanger terug.....
Lijkt me best spannend om zonder je maatje tochtjes te maken.
Waar is Akke eigenlijk? We begrepen het niet helemaal.
Groetjes,
Hans, Vera en de kids -
07 April 2010 - 09:50
Mijntje En Floor:
Hoi allemaal,
wat leuk om te lezen dat jullie op voor mij bekende plekken zijn. Remco en ik voeren daar ook eens: super die Keys!!!
geniet-ze
floor en mijntje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
