Saba

Saba, 1 april 2010

‘s Ochtends vroeg halen we ons anker op voor de 18 mijl naar Saba. Het wordt een rustige tocht en om 11.00u maken wij vast aan een mooring (=boei) vlak bij de haven. Ondanks het rustige weer rollen zelfs wij behoorlijk. Er ligt nog een andere catamaran en een monohull, die laatste rolt enorm. Met onze dinghy gaan wij naar de haven, we betalen liggeld voor de mooring, vervolgens willen we inklaren maar er is niemand aanwezig, ook niet als wij later terugkomen.

We maken een toer met een taxi over het eiland, Saba is een enorme rots. Sinds er een korte pier is, is het landen op het eiland enorm verbeterd, daarvoor was het een lastige en riskante aangelegenheid. De eerste auto kwam in 1947, na het aanleggen van een weg van de haven naar het plaatsje Bottem. Bottem ligt midden in een voormalige krater, fraai omsloten door de kraterheuvels. Er is één weg op het eiland en de wegen zien er zeer goed onderhouden uit. Alle huizen in Saba zijn wit met rode daken en groene kozijnen en luiken. Deze luiken zijn onmisbaar gedurende het orkaanseizoen, dan kan het flink waaien. Via Bottem rijden we langs het vliegveld van slechts 400m lang, waarschijnlijk één van de kortste landingsbanen ter wereld. De piloten krijgen zelfs een speciale opleiding en er zijn T-shirts te koop met ‘I survived the Saba landing’.

In de loop van de middag zijn we weer terug, we gooien los van de mooring en gaan aan de westkant van het eiland liggen. Het is er een stuk rustiger. We snorkelen bij de rotsen en proberen foto’s te maken . De volgende ochtend worden we wakker van de golven, de wind is gedraaid naar het noorden, waardoor de westkant niet meer beschut is. Er is gelukkig maar weinig wind, dus om 7.00u halen we ons anker op voor de 25 mijl naar Sint Maarten.