Weer thuis

Weer thuis! 24 juli 2010

Op 4 juli komen we aan in Engeland, we zijn dan precies een jaar onderweg en daar denk je dan toch wel even over na. Natuurlijk is dit jaar snel omgegaan, maar anders dan normaal. In een ‘gewoon’ jaar is het lastig terug te halen wanneer je waar wat deed. Het afgelopen jaar weet je vrij nauwkeurig wat je in een bepaalde periode hebt gedaan. Dat komt natuurlijk door het reizen waardoor de tijd beter te plaatsen is. Blijkbaar herinner je je tijdens een jaar van reizen dus meer dan in een ander jaar.

Bij aankomst in Dartmouth bezoeken we de familie Nijenhuis. Tijdens ons vorige rondje Atlantic (1997/1998 ) hebben we hun ook opgezocht. We dineren bij hun en de volgende dag bezoeken ze ons op de boot. Ze zijn onder de indruk van onze huidige Waterman. Ons Etapje van onze vorige reis vonden ze toch wel erg klein en daar hebben ze natuurlijk volledig gelijk in. Ook gaan we met de stoomtrein van Kingswear naar Churston en weer terug. Aan het eind van de middag gooien we los voor onze volgende bestemming het eiland Wight.

We hebben een van onze mooiste zeiltochten. Met relatief lichte wind van 10 – 12 knopen (windkracht 3 – 4) leggen we de 90 mijl af naar het eiland Wight in ongeveer 13 uur, de wind komt van het NW, we varen dus in de beschutting van het land en dat betekent nauwelijks golven. Ook het tij hebben we bij het beruchte Needles Point mee. We kruisen hierbij onze koers van een jaar daarvoor. We varen bij Cowes de rivier de Medina weer op en leggen aan bij Folly Inn, waar Silke een jaar geleden uitgleed en het ziekenhuis mocht bezoeken voor een hechting. Het hele jaar door vaar je naar locaties waar je nog nooit bent geweest en vooral voor de kinderen is het dan leuk om weer eens aan te leggen op een plaats waar je dat jaar eerder bent geweest. Ze herkennen de locatie direct en Silke vindt zelfs de steen waar ze op is gevallen!
We ontmoeten de ‘eerste’ Nederlander, onze buren uit Lelystad-Haven, Bram en Doddy met hun catamaran Sant Dorig. ’s Avonds gaan we met hun uit eten i.v.m. Henri’s verjaardag, waarna we met ons allen ook de halve finale tegen Uruguay kijken.

Op 8 juli vertrekken we voor onze laatste 200 mijl naar Nederland. Onder de Belgische kust zien we vlak voor ons de Mjolner met Jeroen, Louise en Sophia (5). ‘Toeval bestaat niet’! Wij varen naar de Oosterschelde Daar en leggen om 3.00 uur in de nacht aan bij de sluis, naast de reddingsboot van de KNRM. Gelukkig hoefde die niet uit te varen en hebben we tot een uur of negen kunnen uitslapen. De volgende ochtend varen we door naar Roompot Marina. Het is heerlijk om al die Hollandse gezelligheid te zien. De camping staat vol met Nederlanders, in de jachthaven zien we nagenoeg alleen Nederlandse vlaggen en in de campingwinkel kopen we echte Nederlandse producten als karnemelk, vla, stroopkoeken en drop. Gerrit en Marian komen ons opzoeken, de ‘oranje’ stemming is op dat moment nog opperbest, maar we hebben afgesproken daar nu niets meer over te zeggen, dus dat doen we dan ook niet.

We ontmoeten Robbert en Lydia met Christy (8 ) en Nikita (7), Cees en Anouk met Merel (11) en Fenne (9) en Jeroen en Mirjam met Hugo (13) en Anna (11) van de Panache. We liggen aan de steiger bij Neeltje Jans en als de 7 meiden gaan spelen in de duinen moeten we hun als het donker wordt terughalen. De volgende dag is het zwemweer. Samen met de Panache varen we buitenom naar Stellendam. De volgende dag gaan wij door de sluis en daarna alleen verder, wij varen (letterlijk) onder de rook van de Rotterdamse industrie en met schitterend weer via het natuurschone Spui en de drukbevaren Oude Maas naar Vlaardingen. Vooral vanaf het water zie je goed, hoe mooi Nederland kan zijn!
Met enige vrees passeren wij met onze 7 meter brede Waterman de 8 meter brede sluis. De ruimte die we aan beide zijden hebben is zeker voor ons gevoel minimaal. Maar alles gaat goed. In de sfeervolle Oude Haven van Vlaardingen laten we onze hydrauliek nog eens controleren, er zat toch nog lucht in het systeem. De komende dagen verwachten we thuis aan te komen, we krijgen dan nog een drukke periode. Op 24 juli viert Meindert (vader van Akke) zijn 80-ste verjaardag en daar willen we bij zijn. We moeten ons huis nog inruimen en gaan ook nog een weekje naar Henri’s moeder in Frankrijk.

Wij willen jullie allemaal enorm bedanken voor alle leuke reacties die wij het afgelopen jaar hebben gekregen. Het afscheid uit Lelystad-Haven een jaar geleden was heel bijzonder, toen voelden wij ons een echte ‘vertrekker’. Het afgelopen jaar was fantastisch. We hebben wat materiaalproblemen gehad, maar dat hoort er helemaal bij. De hulp die wij van medezeilers kregen was enorm terwijl ook Gerrit vanuit Nederland ons uitstekend heeft geholpen. De kinderen hebben het fantastisch gedaan het afgelopen jaar en daar zijn wij beiden reuze trots op. Het is niet niks om wekenlang over een oceaan te varen waarbij je alleen maar water, water en nog meer water ziet.

Wij hopen jullie allemaal weer snel te zien!