Guadeloupe

Guadeloupe, 26 maart 2010

Samen met de Valentijn vertrekken wij op 18 maart voor de 20 mijl naar Les Saintes, een prachtige eilandengroep vlak bij Guadeloupe. Op Les Saintes waren er vroeger geen plantages, dus zijn er ook nooit slaven naar toe gebracht. De bevolking is dus overwegend ‘blank’ en dat is wel weer even omschakelen. De eilanden leven van oorsprong van de visvangst, maar nu grotendeels van het toerisme. Het zijn met name vissers van Bretonse afkomst die zich er hebben gevestigd.

Als we willen ankeren, merken we hoe druk het er is, de baai ligt vol met jachten. Maar vlak bij een pier vinden we een goede ankerplaats. Een uur later arriveert de ferry van Guadeloupe, in helder Frans wordt ons uitgelegd dat wij in hun vaarwater liggen en dat we dus elders moeten ankeren. Na een paar rondjes varen, ankeren we aan de andere kant van de baai. Als we met snorkel en vliezen aan controleren of ons anker goed ligt, constateren wij, met verbazing, dat ons anker op zijn kop ligt! Ons anker heeft zich niet ingegraven, dus opnieuw ankeren. Omdat we vlak bij de rotsen liggen gooien wij ook ons hekanker (=achteranker) uit, voor het geval de wind mocht gaan draaien.

We vieren er de verjaardag van Floris (9), een dag later vieren we ook de verjaardag van Baaf (13), beiden van de Valentijn. Op Baaf’s verjaardag bezoeken we ’s ochtends vroeg Fort Napoleon, het fort ligt (uiteraard) strategisch gelegen op de heuvel met een fraai uitzicht over de baai. Het is een hele klim de heuvel op en om 9.00u is het al snikheet. Monica heeft chocoladetaart meegenomen, ook de crew van de Whistling Maid met Adrian, Jill, Oliver (10) en Eva (7) is van de partij. Het fort is prachtig gerestaureerd en er zijn iguanen, een grote hagedis, die daar rondlopen. Na terugkomst duiken we het water in voor de nodige afkoeling. Het wordt warmer merken we, de zon komt steeds hoger te staan en het is droog!

De volgende dag nemen wij afscheid van de Valentijn. Wij gaan naar de hoofdstgad Point a Pitre, er is daar een Lombardini dealer voor onze motor. Er lekt een beetje olie, niet veel, maar natuurlijk niet de bedoeling. Voordat wij de oceaan oversteken willen wij dit op orde hebben.

De tocht naar Point a Pitre is vermoeiend. Er waait een venijnige harde wind en we moeten op een onrustige zee hoog aan de wind varen. We ankeren in de baai, tegenover de marina en de volgende ochtend gaan we de marina in. Het wordt een echte klusdag. Een monteur vervangt een niet originele O-ring , we laten de was doen, tanken water, ruimen de boot op en doen op ons fietsje boodschappen. Henri gaat naar een dokter vanwege oorpijn, de dokter is een halfuur bezig mijn oren uit te spuiten, knap onplezierig. Aan het eind van de behandeling is hij nog niet tevreden en verwijst mij naar de specialist in de stad. Of ik om 6.30u de bus maar wil nemen! Ik denk, hij maakt een grapje, maar nee hoor, heel serieus legt hij mij uit vanwaar de bus vertrekt.
De volgende ochtend ben ik dus om 7.30u bij de specialist, die pas een uur later komt. Er zijn nog drie mensen voor me, dus nog een uur later ben ik aan de beurt. Gelukkig heb ik een boek meegenomen. Ook deze specialist gaat nog eens lekker zitten porren in mijn oren. Ik krijg medicijnen mee en mag een week niet zwemmen. Nou ja, ik mag wel zwemmen, maar mag niet met mijn hoofd onder water. Dus via het trapje het water in en de kinderen mogen niet spatten, hi,hi!

Dwars door Guadeloupe loopt de Riviere Salée, deze snijdt de ‘weg’ behoorlijk af. De bruggen zijn echter slechts 7,5m breed en met onze breedte van 7m durven we dat niet aan. Het wordt ook afgeraden en de brug neem je ook nog eens, om 05.00 uur, in het donker. Dus eerst terug richting het zuiden richting Les Saintes en daarna naar het noorden waar we ankeren in het fraaie plaatsje Deshaies. We komen er de Whistling Maid weer tegen. Het is er zo fraai dat we besluiten er langer te blijven, daarnaast is het ook erg gezellig met de Engelsen en de kinderen kunnen het prima met elkaar vinden. Bovendien spreekt Lotte inmiddels goed Engels en is haar schroom om Engels te spreken helemaal kwijt. In de namiddag komt iemand, in zijn dinghy, de ‘brood’ bestelling opnemen en de volgende ochtend bezorgd hij vers stokbrood en croissantjes, Franser dan Frankrijk kan echt niet.